Խորեն Աբրահամյան
Ասմունք
,
Բեմարվեստ
,
Գրարվեստ
,
Կինոարվեստ
Խորեն Աբրահամյանը ծնվել է 1930թ. ապրիլի 1-ին, Երևանում: 1951-ին ավարտել է Երևանի Գեղարվեստաթատերական ինստիտուտը, նույն թվականից աշխատել Սունդուկյանի անվան թատրոնում, որպես դերասան: Առաջին դերը փոքրիկ տղան էր Ա. Սուրովի ‹‹Լուսաբացը Մոսկվայի վրա›› պիեսում՝ (1951, 3 հունիս):
Հայ թատրոնի պատմության մեջ հայ դերասնական արվեստում Խորեն Աբրահամյանն ուրույն տեղ է գրավում իր հրաշալիորեն խաղացած հետաքրքիր դերերի կատարման սկզբունքով: Ներհուն խառնվածքի տեր դերասան էր նա, կերպարին հասնելու նախասիրած հոգեբանական տեսանկյունով: Նա Գ. Սունդուկյանի անվան թատրոնի ամենազարգացած, կարդացած ու գիտելիքներ ամբարած արվեստագետ էր՝ ինչպես ժամանակին Փափազյանն ու Վաղարշ Վաղարշյան: Ուրեմն բնավ պատահական չէր, որ չպարփակվեց դերասանական արվեստի սահմաններում: Խորենը ոչ միայն իր անձնավորման արվեստով, այլև ռեժիսորական մեծաթիվ աշխատանքներով, Սունդուկյանի անվան և Գյումրու թատրոններում ծավալուն գործունեությամբ դարձավ հայ թատրոնի նշանավոր գերծիչներից մեկը:
Լավագույն դերերից են՝ Ռոստամ (‹‹Նամուս››), Արամ (‹‹Վաթսուն տարի, երեք ժամ››), Արա (‹‹Արա Գեղեցիկ››), Մյասնիկյան (‹‹Հանրապետության նախագահը››), Կորիոլան (‹‹Կորիոլան››), Կորրադո (‹‹Ոճրագործի ընտանիքը››), Աղայան (‹‹Միքայել Նալբանդյան››), Ժիրայր (‹‹Անհանգիստ մարդիկ››), Կոչուբեյ (‹‹Առանց անունները տալու››), Տիգրան (‹‹Թեհրան››), Էյվազ (‹‹1905-թիվ››), Ալեքսանդր (‹‹Ժայռ››), Ռոստամ (‹‹Նամուս››), Տիգրան (‹‹Արմաշեն››), Գևորգ (‹‹Սրտի արատ››), Ալյոշա (‹‹Չմարող աստղեր››), Սավո (‹‹Քո սրտի կրակը››), Լևոն (‹‹Գարնան անձրև››), Նեզնամով (‹‹Անմեղ մեղավորներ››), Դյատլով (‹‹Երրորդը՝ պաթետիկականը››), Հրաչիկ (‹‹Երկու գույն››), Գեգեչկորի (‹‹Դեպի ապագան››), Կոսակ (‹‹Իմ սիրտը լեռներում է››), Արմեն (‹‹Կամուրջի վրա››), Կիպար (‹‹Պաղտասար աղպար››) և այլն:
Իր խաղաոճով և խաղացանկով Խորեն Աբրահամյանը դասական ուղղության արտիստ էր՝ դասական ոչ միայն տվյալներով, այլև անձնավաորումներով: Նրա մարմանավորած կերպարները շեքսպիրյան որակի դերեր են՝ Կորրադո, Դոկտոր Շտոկման ու նաև Օթելո, Կոտիոլան՝ բոլորն էլ շաղախված կրքերի ուժգնությամբ, կերպարի զարգացման արտասովոր թափով, ապրումների բարդությամբ:
Խորեն Աբրահամյան դերասանի մեջ՝ ապրում էր նույնքան տաղանդավոր ռեժիսորը, ապացույցը՝ ‹‹Հացավան››, ‹‹Անավարտ մենախոսություն››, ‹‹Ջոն արքա››, ‹‹Ոճրագործիմ ընտանիքը››, ‹‹Պեպո››, ‹‹Օթելլո››, ‹‹Ռանչպարների կանչը››, ‹‹Հայերը Փարիզում›› աբրահամյանական բեմադրությունները:
