Վերջապես հրատարակվեց Նժդեհի նվիրյալ համախոհ և զինակից ընկեր Հայկ Ասատրյանի «Խռովք» գիրքը
Վերջապես հրատարակվեց Փիլիսոփա, ազգային-քաղաքական գործիչ, Փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր, խմբագիր Հայկ Ասատրյանի «Խռովք» գիրքը:
Տպագրության քանակը խիստ սահմանափակ է
Հայկ Աստրյանը (Ծնվ. 05.02.1900թ., գ. Երից, Ալաշկերտի գավառ:
Մահ. 13.01.1956թ., Սոֆիա: ՀՀԴ կուսակցության անդամ (մինչև 1937-ը):)ավարտել է Բեռլինի բարձրագույն քաղ. դպրոցը, ապա՝ Պրահայի համալսարանի փիլ-յան բաժինը (1930):
Մասնակցել է Հայաստանում 1921-ի Փետրվարյան ապստամբությանը, որի ճնշումից հետո, խուսափելով ձերբակալությունից, անցել է Թավրիզ, այստեղից էլ՝ Բուլղարիա:
Սոֆիայում ուսուցչություն է արել Գևորգ Մեսրոպ ճեմարանում, հիմնադրել և խմբագրել է «Խռովք» (1932), «Ցեղ և Հայրենիք» (1936, Ն. Աստվածատուրյանի հետ), «Տարոնի Արծիվ» (1938-39), «Ռազմիկ» (1937-44, Գ. Նժդեհի հետ) պարբերականները:
Քաղ. գործունեության համար 1944-ին ձերբակալվել է, ուղարկվել Ուրալի բանտ: Ազատվել է համընդհանուր ներումով, 1955-ին:
Հայկ Ասատրյանը եղել է Նժդեհի նվիրյալ համախոհն ու զինակիցը 1930-ական թթ. Հայկական ցեղակրոն շարժման ծավալման և հիմնավորման գործում, նրա երկերի լավագույն մեկնիչն ու խմբագիրը:
Հեղինակ է «Ցեղանենգ շեյթանը» (1933), «Մտածումներ հայկական ճգնաժամի, Հայ հեղափոխության և Մայիս 28-ի մասին» (1933), «Հայաստան: Արիական նախադիրք Առաջաւոր Ասիայում» [1942, Ա գիրք (Բ գիրքը անտիպ է), վերահրտ., 2000] մենագրությունների, բազմաթիվ հոդվածների:
Անուն, որի մասին ֆոտոարվեստում դեռ երկար կխոսվի. Գևորգ Խուրշուդյան
Գևորգ Արթուրի Խուրշուդյանը, ով առավել հայությանը հայտնի է Գև Խուրշուդյան անունով ծնվել է 1991թ. սեպտեմբերի 3-ին: Գևն ապրում է Երևանում, սովորում է Երևանի Հյուսիսային համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի 3-րդ կուրսում, զբաղվում է արդեն 4տարի լուսանկարչությամբ:
«Այս բաժնում սովորում եմ, որպեսզի կարողանամ պաշտպանեմ իմ իրավունքները, իսկ առօրյայում մշտապես ինձ պետք է գալիս»-նշեց լուսանկարիչը:
Գևորգը լուսանկարչությամբ հետաքրքրվել է դեռ դեռահաս տարիքից, երբ մեծ եղբայրն իր նախասիրությունների համար զբաղվում էր լուսանկարչությամբ, իսկ ոգեշնչվել է տարբեր ցուցասրահների լուսանկարներից և հասկացել է, որ ինքն էլ կարող է ստեղծել այն ինչ պատկերված է վերոնշյալ նկարներում:
Եվ այդպես 2010-թ. ին ձեռք է բերում լուսանկարչական խցիկը, որը վերջապես թույլ է տալիս նրան հասնել այն վարպետության աստիճանին, որին նա հակում ուներ։ 
Լուսանկարչությունը Գևորգի համար ամենագեղեցիկ և ամենաարդիական զբաղմունքն է համարվում, իր էությունն ամբողջովին կապում է լուսանակրչական ձիրքի հետ, իսկ առանց լուսանկարչության իր կյանքը միագույն ու գորշ է պատկերացնում. «Կարծես թե այլմոլորակային լինեմ, մի պահ կանգ է առնում օդը:
Ինձ համարում եմ բնության մարդ, չեմ կարող բացատրել ինչ եմ զգում, երբ ձեռքս եմ վերցնում լուսանկարչական խցիկը, բայց ինձ համար դա լիարժեք ռելաքսա:
Կարող եմ խենթի պես գիշերն ուղղակի վերցնեմ իմ անբաժանելի մի մասնիկն՝ խցիկս և շանս ու դուրս գամ քայլելու քաղաքում»-ասեց Գևորգը, ապա հավելեց, որ ավելի շատ նախընտրում է իր նկարներում գերակշռել սևն ու սպիտակ գույները, որոնք ավելի հարազատ են իրեն և բնութագրում են իր հոգեվիճակը:
Այնքան է նվիրված իր հոբբին, ապրելակերպին՝ լուսանկարչությանը, որ նույնիսկ չի հիշում թե որքան ակնթարթներ են անմահացել իր ձեռքերի մեջ.՝ անթիվ են իր լուսանկարները: Հիմնականում նկարում է դիմանկարներ և բնության մեջ հանդիպող արտառոց, գրավիչ կադրեր: Սիրում է իր ձիրքով տարբերվել մյուսներից, ձգտում է իր նկարների պատկերների միջոցով մարդկանց հաղորդել այն երանգները, որոնք կընկալվեն առանց մեկնաբանվելու:
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)
